Amália Rodrigues - Grito

Silêncio!
Do silêncio faço um grito
O corpo todo me dói
Deixai-me chorar um pouco.

De sombra a sombra
Há um Céu...tão recolhido...
De sombra a sombra
Já lhe perdi o sentido.

Ao céu!
Aqui me falta a luz
Aqui me falta uma estrela
Chora-se mais
Quando se vive atrás dela.

E eu,
A quem o sol esqueceu
Sou a que o mundo perdeu
Só choro agora
Que quem morre já não chora.

Solidão!
Que nem mesmo essa é inteira...
Há sempre uma companheira
Uma profunda amargura.

Ai, solidão
Quem fora escorpião
Ai! solidão
E se mordera a cabeça!

Adeus
Já fui para além da vida
Do que já fui tenho sede
Sou sombra triste
Encostada a uma parede.

Adeus,
Vida que tanto duras
Vem morte que tanto tardas
Ai, como dói
A solidão quase loucura.

Vrisak

Tišina!
Zbog tišine, vrisnut ću
Čitavo tijelo me boli
Pusti me da plačem malo

Lutajući od sjene do sjene
Nebo je... tako ograničeno
Od sjene do sjene
Izgubila sam svoj osjećaj

Nebo!
Ovdje mi nedostaje svjetlosti
Ovdje mi nedostaje zvijezda
Jedan plač više
Kada se živi da bi se slijedilo

I ja,
Na koga je sunce zaboravilo
Ja sam koju je izgubio svijet
Samo sada plačem
Jer smrt ne plače više

Samoća!
Čak ni ti nisi neskraćena u meni...
Uvijek je tu pratioc
Duboka gorčina

Oh samoćo
Koja si bila škorpion
Oh samoćo
I ugrizla se sama za glavu!

Zbogom
Otišla sam već odavno iz ovog života
Od onog što sam bila nekada osjećam se žedna
Ja sam tužna sjena
Naslonjena na zid

Zbogom
Životu koji već dugo traje
Smrt, dođi, koja već dugo dangubiš
Oh, kako boli
Samoća, skoro ludost