Quando Lisboa anoitece
como um veleiro sem velas
Alfama toda parece
Uma casa sem janelas
Aonde o povo arrefece
E numa água-furtada
No espaço roubado à mágoa
Que Alfama fica fechada
Em quatro paredes de água
Quatro paredes de pranto
Quatro muros de ansiedade
Que à noite fazem o canto
Que se acende na cidade
Fechada em seu desencanto
Alfama cheira a saudade
Alfama não cheira a fado
Cheira a povo, a solidão
A silêncio magoado
Sabe a tristeza com pão
Alfama não cheira a fado
Mas não tem outra canção.
Alfama
Kada noć padne nad Lisabonom
Kao jedrilica bez jedra
Alfama sva izgleda kao
Kuća bez prozora
Gde se ljudi opuštaju
Kao jedrilica bez jedra
Alfama sva izgleda kao
Kuća bez prozora
Gde se ljudi opuštaju
To je u potkrovlju
U mestu ukradenom od boli
Koja čini Alfamu zatvorenu
Između četiri zida u vodi
Četiri zida jadikovanja
Četiri zida anksiozne (brige, nemira)
Koja u noću peva
Koja osvetluje grad
Zatvorena u svom razočarenju
Alfama miriše nostalgijom
U mestu ukradenom od boli
Koja čini Alfamu zatvorenu
Između četiri zida u vodi
Četiri zida jadikovanja
Četiri zida anksiozne (brige, nemira)
Koja u noću peva
Koja osvetluje grad
Zatvorena u svom razočarenju
Alfama miriše nostalgijom
Alfama ne miriše na fado
Miriše na ljude, na samoću
Na tihu bol
Kao tuga s kruhom
Alfama ne miriše na fado
Ali nema drugu pesmu
Miriše na ljude, na samoću
Na tihu bol
Kao tuga s kruhom
Alfama ne miriše na fado
Ali nema drugu pesmu
Nema komentara:
Objavi komentar